Miss you. kris wu.

ข้อมูลเบื้องต้น

 

Miss you. kris wu. (by chanyeol)

หลัง จากจบคอนเสิร์ตทุกคนก็ลงมาเปลี่ยนชุดเพื่อจะกลับไปที่บ้านพัก แต่ชานยอลเองก็ยังคงเงียบตอนนี้ทุกคนไม่มีใครกล้าเขาไปหาชานยอลเลยจนพี่ใหญ่ ของวงอย่างซิ่วหมิ่นต้องเดิมมาถามชานยอลด้วยความเป็นห่วงน้องที่มักจะ ร่าเริงอยู่ตลอดเวลา

“ชานยอล”

“ครับ ฮยอง”

“ขากลับเราแวะร้านสะดวกซื้อกันไหม?”

“ฮยองจะซื้อไรอ่ะ”

“ก็ ซื้อขนมกลับไปไง โอเครไหม”

“ไม่ดีกว่า ผมง่วงนอนมากๆเลย”

“อ่า ตามใจ”  ชานยอลยิ้มให้ซิ่วหมิ่นก่อนหันหน้ากลับไปเก็บของลงกระเป๋าเป้ต่อ แต่ซิ่วหมิ่นรู้ดีว่าชานยอลนั้นฝืนยิ้มออกมาให้ดูเหมือนตัวเองยังร่าเริง เป็นปกติ

“ชานยอลละ ฮยอง”

“เก็บของอยู่นะ”

“แล้วชานยอลจะแวะด้วยรึเปล่า?”

“ไม่อะ”

“ชานยอลกลับมาเป็นปกติรึยังหรอครับ”

“ไม่เลยสักนิด”

“.....”

“ก็..เหมือนเคย”

เซ ฮุนพยักหน้ารับอย่างรู้ดี เพราะคำว่าเหมือนเคยของพี่ใหญ่ก็คือสิ่งที่ชานยอลมักจะเป็นประจำทุกครั้งที่ มีคอนเสิร์ตหรือสถานที่อื่นที่ต้องไปออกงานชานยอลมักจะเห็นแฟนคลับกลุ่ม หนึ่งถือป้ายไฟที่มีคำๆนึงอยู่บนนั้น คำว่า ‘krisyeol’ แต่ทุกครั้งที่ชานยอลเห็นก็จะไม่มีอะไรเกิดขึ้น

นอก เสียจากวันนี้คำพูดและความรู้สึกต่างๆมันถาโถมเข้ามาจนกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ ถึงน้ำตาจะออกมาแค่นิดเดียวแต่ก็ทำให้สมาชิกในวงรู้ดีว่าชานยอลเป็นอะไร

ตอน นี้ชานยอลเข้ามาในบ้านเป็นคนแรก เขาเหนื่อยมากจริงๆวันนี้ ชานยอลเปิดไฟดวงเล็กบริเวณห้องนั่งเล่นไว้ดวงเดียว ก่อนที่จะเดินเข้าห้องของตัวเอง เขาวางกระเป๋าไว้ที่พื้นแล้วล้มตัวนอนบนเตียง ชานยอลหลับตาลงช้าๆ ความรู้สึกในวันนี้ถาโถมใส่ตัวเขาอีกครั้งพร้อมกับน้ำตาที่ค่อยๆไหลออกมา เขาพยายามจะลืม พยายามที่จะไม่นึกถึง พยามยามจะไม่รู้สึก ถึงเขาจะคิดแบบนั้นแต่มือก็เอื้อมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดเพลงที่เขาชอบ เพราะคนคนนั้นเป็นคนร้องเป็นคนแต่ง เพลงที่ชานยอลเองรู้สึกเหมือนว่าคนคนนั้นร้องออกมาจากข้างในจิตใจ แต่บางที่แล้วเขาอาจจะคิดไปเองก็ได้

“wuyifan..”

เสียงอันแผ่วเบาของชานยอลพูดขึ้นเหมือนต้องการให้คนที่ถูกเรียกได้ยิน เสียงเปียโนบรรเลงขึ้นก่อนที่เสียงอันแสนคุ้นเคยจะเปล่งออกมา

wǒ néng kàn jiàn nǐ de shuāng yǎn tiào wàng zhe tiān biān

ผมมองดูสายตาของคุณที่เหม่อมองไปยังขอบฟ้า…

.

.

.

.

.

无人街角无声拥抱静静的爱在燃烧

wú rén jiē jiǎo wú shēng yōng bào jìng jìng de ài zài rán shāo

มุมถนนที่ไร้ผู้คน อ้อมกอดที่ไร้เสียงและเผาไหม้ไปอย่างช้าๆ..

.

.

.

Woo I can hear you voice

Woo I can hear you in my mind..

.

.

.

我想起最初你模样　想起斑驳的时光

wǒ xiǎng qǐ zuì chū nǐ mú yàng  xiǎng qǐ  bān bó de shí guāng

ฉันคิดถึงใบหน้าของเธอยามที่เราเจอกันครั้งแรกคิดถึงเวลาที่ต่างพร้อย

.

.

.

你在我身旁终于不再流浪

nǐ zài wǒ shēn páng zhōng yú bú zài  liú  làng

เพียงแค่มีเธออยู่ข้างกายก็ไม่รู้สึกโดดเดี่ยวอีกต่อไป..

.

.

.

我想起熟悉的街道

wǒ xiǎng qǐ shú xī de jiē dào

ผมคิดถึงเส้นทางที่คุ้นเคย..

.

.

.

想起逝去的美好

xiǎng qǐ shì qù de měi hǎo

คิดถึงการจากลาที่สวยงาม

.

.

.

有一个地方只有你和我知道

yǒu yí gè dì fāng zhǐ yǒu nǐ hé wǒ zhī dào

มีที่แห่งหนึ่งที่มีแค่พวกเรารู้

.

.

.

.

.

有一个地方只有你和我知道

yǒu yí gè dì fāng zhǐ yǒu nǐ hé wǒ zhī dào

มีที่แห่งหนึ่งที่มีแค่พวกเรารู้

.

.

.

.

.

我知道 只有我们 知道

wǒ zhī dào  zhǐ yǒu wǒ men  zhī dào....

ผมรู้ว่ามีเพีงแค่พวกเราเท่านั้นที่รู้

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

‘ผมคิดถึงคริสมากจริงๆ..’

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

เห็นชานยอลร้องไห้แล้วมันอดใจจะแต่งไม่ได้

ชั่นยอลไม่ร้องนะ..

ฮรืออออ

แต่งเองร้องเอง(อีบร้าาา)

5555

5555

ไปละนะติดตามฟิคต่างๆได้ในแฟนเพจละกันเนอะ

ByeBye...

     CR.SQW

CR.SQW